بسم الله الرحمن الرحیم
الزهراء امّ ابیها
شعرى از حسان شاعر معاصر
منم که عصمت اللّه و، به ساق عرش زیورم
|
حبیبه خدامنم ، حباب نور داورم
|
رضاى من رضاى او، ولاى من ولاى او
|
که من ولیة اللّه و، زهر بدى مطهرم
|
على است نفس احمد و حقیقت محمدى
|
منم که بضعة النبى و، با على برابرم
|
به تخت اقتدارشان ، نشسته ام کنارشان
|
به تاج افتخارشان ، یگانه است گوهرم
|
بجز محمد و على ، که نور ما بود یکى
|
ز انبیاء و اولیاء، خدا نموده برترم
|
نبى چو گفت بر ملا: اگر نبود مرتضى
|
ز اولین و آخرین ، هر کسى نبود همسرم
|
على ، شهاب ثاقب و منم فروغ زُهر وى
|
با اوج عصمت و حیا، به هر زمان منورم
|
نهال عشق ایزدى ، بهار حسن سرمدى
|
شکوفه محمدى ، عطاى رب و کوثرم
|
حسین با حسن مرا، دو گوشوار زینتند
|
على است طوق گردنم ، محمد است افسرم
|
محمد و على و من ، چو اصل و ام خلقتیم
|
منم که باب خویش را، درین مقام مادرم
|
فدک چه جلوه اى کند، به پیشگاه دولتم
|
که مالکیت جنان ، به کف بود چو حیدرم
|
علیه غاصب فدک ، از آن قیام کرده ام
|
که راه پر جهاد حق ، نشان دهم به دخترم
|
(حسان ) بود مودت رسول و آل مصطفى
|
| امید برزخ من و، پناه روز محشرم |
